ญี่ปุ่นเป็นชาติที่ป้ายเยอะมาก ตั้งแต่อยู่มาป้าแอบรู้สึกว่าคนประเทศนี้ติดคู่มือมากๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่ก็ต้องมีคู่มือประกอบเสมอ และในที่สาธารณะก็จะมีมาในรูปแบบป้ายเตือน

สังเกตง่ายๆใครมาช้อปปิ้งที่ญี่ปุ่น ของแถบทุกชนิดที่ซื้อจะแนบกระดาษเล็กๆหรือป้ายแปะอธิบายวิธีใช้อย่างละเอียดเสมอ หรือลองสังเกตดูว่าเวลาไปทานอาหารญี่ปุ่นที่เป็นคอร์สหรูๆ นอกจากชื่อเมนูอันสละสลวยแล้ว ยังร่ายยาวถึงวัตถุดิบที่ใช้ บางรายเขียนไปถึงแรงบันดาลใจในการทำอาหารที่มี แต่ที่ป้าอึ้งเข้าไปใหญ่คือคนญี่ปุ่นก็ขยันอ่าน ขยันเก็บทุกรายละเอียดกันมาก ส่วนป้านั้น...ขอบาย ขอนั่งถ่ายรูปและนั่งกิน ไม่อ่านแล้วจ้า...

ด้วยความละเอียดในสิ่งเล็กๆน้อยๆนี่เองจึงทำให้ญี่ปุ่นมีป้ายกำกับเยอะมาก ครั้งนี้ป้าได้รวมป้ายที่น่าสนใจที่ป้าได้เจอมาให้ทุกคนได้ดูกัน จะมีอะไรบ้างตามไปดูกันเลย!

อันนี้น่าจะยังธรรมดา ถ้าถามใครว่าประเทศไหนเคร่งครัดเรื่องกฏระเบียบ ป้ามั่นใจว่าญี่ปุ่นขึ้นโผอันดับต้นๆเป็นแน่แท้ ยิ่งมารยาทในการใช้รถไฟก็เข้มข้นไม่เหมือนใคร เช่นห้ามคุยโทรศัพท์ ไม่มีการเปิดโฆษณาเสียงดังแบบบ้านเรา

แต่กลับกัน ญี่ปุ่นเขาก็ไม่ได้ห้ามทานอาหารในรถไฟ (ต่างกับบ้านเราที่ติดป้ายห้ามนำน้ำและอาหารเข้ามาทานอย่างชัดเจน) คงเพราะเข้าใจว่ารถไฟที่วิ่งไกลๆมันก็มี แต่ถึงจะไม่ห้าม ถ้าเป็นรถไฟในเมืองป้าก็ไม่ค่อยเห็นใครทานอาหารในรถไฟเท่าไรนะ โดยเฉพาะชั่วโมงเร่งด่วนที่คนแน่นๆ ป้าเดาเอาเองว่าอาจเป็นเพราะเกรงกลัวสายตาคนในรถไฟ~

ครั้งนี้รถไฟใต้ดิน Metro ในโตเกียวออกแคมเปญ Good Manners, Good Tokyo! ป้ายเตือนแบบน่ารักๆ เห็นปุ๊บเข้าใจง่าย เช่นในเดือนสิงหาคม ก็รณรงค์ให้ผู้ใช้รถไฟถือกระเป๋าแบบลากไว้ข้างตัวแทนการลากไว้ด้านหลังที่คนมักทำกัน ป้ายทำออกมาเป็นรายเดือน เดือนละหัวข้อ ป้าว่าเป็นการแนะนำและเตือนในสิ่งเล็กๆน้อยๆ ปลูกฝังการนึกถึงคนอื่นในสถานที่สาธารณะได้ดี บ้านเราควรเอาไปปรับใช้บ้างก็ดีนะ ป้านั่ง BTS/MRT ทีไรต้องมีคนยืนพิงเสาทุกที...

ป้ายนี้ออกใหม่และเปลี่ยนทุกเดือน (ขยันจัง..) อย่างเดือนพฤษภาคมในภาพก็รณรงค์ให้คนถือกระเป๋าไว้แนบลำตัวระหว่างโดยสารรถไฟ เพื่อคนอื่นจะได้มีที่ยืน ใครอยากตามไปดูป้ายเก๋ๆที่เคยออกมาแล้วก็ตามไปดูได้ที่เว็บไซต์นี้ได้เลย

จริงๆแล้วแคมเปญ Good Manners, Good Tokyo! ไม่ได้มีเฉพาะในรถไฟใต้ดินเท่านั้นนะ แต่เขาทำกันอย่างจริงจัง รณรงค์กันทั้งเมืองจนตั้งเป็นโครงการ The Tokyo Good Manners Project (TGMP) เพราะจากผลสำรวจเกี่ยวกับภาพลักษณ์ของเมืองโตเกียว คนต่างชาติเกือบ 70% เห็นว่าโตเกียวเป็นเมืองที่คนมีมารยาท แต่คนญี่ปุ่นด้วยกันหรือคนที่อาศัยในเมืองนี้จริงๆ กลับมีเพียง 30% เท่านั้นที่เห็นว่าคนมีมารยาทที่ดี ความต่างนี้จึงเป็นที่มาของโครงการ TGMP นี้

และนอกจากการรณรงค์เรื่องมารยาทแล้วยังมีกิจกรรมส่งเสริมเรื่องวัฒนธรรม การทำกิจกรรมกลุ่ม ฯลฯ ใครสนใจตามไปดูได้ที่เว็บไซต์ได้เลย

ป้าเห็นแล้วก็นึกอิจฉาประเทศพัฒนาแล้วเสียจริงๆ แม้ว่าคนต่างชาติจะมองว่ามาตรฐานดีอยู่แล้วแต่ก็ไม่หยุดพัฒนาพยายามทำให้เมืองเป็นเมืองที่น่าอยู่สำหรับทุกคน น่าเอาเป็นแบบอย่างจริงๆ

ป้ายที่เหมาะกับยุคสมัยที่สุด อย่าเดินไปเล่นมือถือไปนะจ๊ะ มันอันตราย~
(ป้ายประจำเดือนมิถุนายน 2018)

เห็นป้ายรณรงค์ครั้งนี้แล้วทำให้นึกถึงป้ายรณรงค์ในช่วงปี 2008 ที่เตือนได้แสบๆคันๆ ซึ่งมาในคอนเซ็ปต์ 'ทำที่บ้านเถอะ' (Please do it at home) แหม่ช่างกวนจริงๆ

ป้ายห้ามทานอาหารคงเป็นป้ายที่เราคุ้นชินตากัน เพราะเมืองไทยก็มีหลายที่ๆห้ามทานอาหาร ไม่แปลกใช่มั้ยล่ะ ตอนแรกป้าก็ไม่เอ๊ะใจอะไรหรอก แต่ว่าพอนึกดูดีๆ...ป้ายห้ามทานอาหารใบนี้กลับแปะไว้ที่ประตูห้องน้ำน่ะสิ

ป้ายเขียนไว้ว่า 'ห้ามทานและเครื่องดื่มในห้องน้ำ ที่นี่ไม่ใช่ที่พักผ่อน' ปกติป้าก็เห็นป้ายขอความร่วมมืออย่าเล่นมือถือขณะเข้าห้องน้ำ (หรือปกติสุดก็คือโปรดรักษาความสะอาด) ป้านึกสงสัยขึ้นมาทันทีว่าคนญี่ปุ่นเขาชอบแอบมากินข้าวในนี้ด้วยหรอ...

เพื่อนที่ทำงาน (บางครั้งก็ป้าเอง) ชอบไปนั่งแอบนั่งเล่นมือถือหรือบางทีก็งีบหลับในห้องน้ำเพราะมันสงบดี (ก็มันเบื่อเจอคนที่ทำงานอ่า ฮ่าๆ) อันนี้เข้าใจได้เพราะป้าก็ทำ แต่เลเวลกินข้าวนี่ป้ายังไม่เคยเจอ ใครมีเพื่อนจะคนญี่ปุ่นหรือชาติไหนป้าฝากถามเขาหน่อยอร่อยไหม อิอิ

มาดูป้ายในห้องน้ำกันต่อ

ป้ายนี้เขียนไว้ว่ากรุณาอย่าทิ้งอะไรนอกเหนือจากกระดาษชำระ เพราะมิฉะนั้นส้วมจะอุดตัน แต่เท่านั้นยังไม่พอบรรทัดต่อมาบอกว่าหากเกิดกรณีมือถือตกส้วมให้โทรหาเบอร์ติดต่อดังกล่าว

ปัจจุบันเชื่อว่าประชากรเกินครึ่งโลกเล่นมือถือตอนปลดทุกข์ และป้าก็เชื่อว่าหลายคนเคยทำมือถือตกส้วมกันใช่ไหมละ วินาทีนั้นคงต้องกลั้นใจเล็กน้อยระหว่างจะสละมืออันสะอาดสะอ้านของตัวเองกับมือถือสุดที่รัก... เอาละเมื่อถึงวาระนั้นเข้าแล้วจริงๆก็ไม่ต้องกระวนกระวายใจไป เพราะมีเบอร์ยามมาให้พร้อม...อุ่นใจจริงๆ.... แต่มือถืออยู่ในส้วมจะโทรไปยังไง

ไม่ใช่แค่บอกว่าโปรดจับราวบันได แต่ยังมีเขียนเพิ่มเติมว่า Antibacterial ซึ่งหมายถึงราวบันไดนี้ป้องกันเชื้อโรคได้

เพราะความสะอาดเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับคนญี่ปุ่น มีงานวิจัยพบว่ามีคนญี่ปุ่นไม่น้อยที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ หรือ Obsessive-compulsive disorder (OCD) คนที่เป็นโรคนี้จะมีอาการวิตกกังวล ระมัดระวังในเรื่องเล็กน้อยจนเกินไป หลายคนมีอาการกลัวเชื้อโรค ไม่กล้าสัมผัสคนหรือสิ่งของใดๆ ป้าเคยเห็นคนใส่ทั้งหน้ากาก ถุงมือ แว่นตา หมวก ไม่แน่ใจพวกเขาเป็นโรคนี้ด้วยหรือเปล่า หรือแค่ไม่ชอบสิ่งสกปรกกันแน่ แต่ก็สามารถพบเห็นคนแต่งตัวสไตล์นี้ได้ทั่วไปในโตเกียวนะ

แต่สั้นๆก็คือ คนที่ไม่กล้าจับราวบันได หรือราวโหนในรถไฟ รถเมล์ เพราะกลัวสกปรกนั้นมีอยู่จริงๆ ดังนั้นในกรณีนี้เพื่อให้คนกล้าจับราวบันไดเลื่อนมากขึ้น (และเกิดอุบัติเหตุน้อยลง) จึงถึงกับมีการติดป้ายทั้งภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษว่า ราวบันไดผ่านการฆ่าเชื้อแล้วนะ...จะได้มั่นใจกล้าจับ ไม่มีเชื้อโรคแน่นอน~

เป็นยังไงกันบ้างคะ เรียกได้ว่าใส่ใจทั้งรายละเอียดและครีเอตกันสุดๆ เต็มไปด้วยป้ายแปลกๆเตือนในเรื่องที่คิดว่าในไทยคงไม่เตือนกัน มีไอเดียว่าจะเตือนประชาชนแบบน่ารักๆอย่างไรให้ส่งผลต่อประโยชน์ของส่วนรวมมากท่ี่สุด ดูแล้วเข้าใจง่ายและใช้ได้จริง~

อันไหนที่ไทยน่าเอาไปปรับใช้ อันไหนที่เว่อร์เกินไปสไตล์ญี่ปุ่น ใครเจอป้ายอะไรแปลกๆอีกก็อย่าลืมคอมเม้นต์หรือส่งภาพมาให้ป้าดูบ้างนะจ๊ะ

รัก

ป้าเมโกะ